Varmıydı Sevgili... Şiiri - Ercan Eyvaz

İçim yanarda, toplayamaz arta kalan külleri
Tükenmez düşüncelerim yazılırken, idam eder bedenimi
Kim silme cesareti gösterir gözlerimden akan kor seli
Yakıp, yalnız koyup gitmek varmıydı, varmıydı sevgili…

Onca sözler dokunuşlar suskun bakışıp gülüşmeler.
El ele tutuşup göz göze edilen yeminler
Saçlarıma dokunup dizlerime uzandığın günler
Yakıp yalnız koyup gitmek varmıydı, varmıydı sevgili…

Kara saçlar kalem kaşlar zeytin gözlerine bakıp
Derin derin nefeslerimi çekerken boynuna sarılıp
Şımart beni sevgili deyişimde sevgini haykırıp
Yakıp yalnız koyup gitmek varmıydı, varmıydı sevgili…

Her akşam her gece dualar dilekler ederken
Hayallerde kurup sevişirken cümleler
Demek çok ama çok sevenlerde terk eder.
Yakıp yalnız koyup gitmek varmıydı, varmıydı sevgili…

Duydum ki bir başkasının gönlüne varmışsın
Perdeyi açıp altındaki kalp’e hiç bakmamışsın
Sessiz kalıp azmettirmişsin suskunluğunda beni
Yakıp yalnız koyup gitmek varmıydı, varmıydı sevgili…