Hani derdin ya,
'Keşke insan hep çocuk kalsa'
Ben başardım işte,
Hala çocuğum sana...
Varmısın tahterevalliye binmeye.
Sonrada uçak yaparız kağıttan,
En yüksek ağaca çıkıp
Uçururuz sevdalara.
Sevdaları yaşarız...
Sokak sokak gezeriz geceleri
Geç kaldın diyende olmaz.
Kolaları alır tokuştururuz,
Bedavası da çıkabilir
Şans gülerse eskide ki gibi...
Ben çocukken sana
Varmısın çocuk olmaya.
Hadi,
Apartman zillerine basıp saklanalım
Aman kimse görmesin bu sefer.
Hem malum boy epey artmış ikimizde de.
Neyse boşver bunları,
Gören olursa
Kaçarız bizde hemen soldaki sokaktan.
Papatya çalarız komşumuzun bahçesinden,
Otururuz gölgeli bir ağaç dibinde.
Sırt sırta verip,
Başlarız kopartmaya yaprakları.
Seviyor, sevmiyor...
Seviyor, sevmiyor....
SEVİYOR....
Kayıt Tarihi : 8.6.2005 22:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

seviyor, sevmiyor...
eskiden hep yapardık
seviyor, sevmiyor...
eskiden hep yapardık
TÜM YORUMLAR (2)