Varmısın Şiiri - Halis Aydın

Sen limanını kaybetmiş bir gemiydin
Ben küçük bir sahil kasabasında
Sevda gemisini arayan limandım
Kardı, fırtınaydı, borandı
gelip sığındın yüreğime
hasretle sardım seni
Gülüşün ıslak ve güzel
Bakışların taze bir gül misali
Güneş gibi sıcak ve içten
Annemi hatırlatıyordu bana
Yüreğinden ellerime yansıyan merhametin

Bu yürek yaşamamıştı daha önce böylesine bir aşkı
Bu yürek sevgiyle tanışmamıştı hiç
Liseli yıllarda çocuksu ve platonik sevdaları saymassak
Annemden sonra ilkdi
beni umutla hırsla ve yüreklice seven tekti
Gün gelip ellerimizi kenetlediğimizde

ve yüreklerimiz aynı sevda yoğunluğu ile çoştuğunda
Tamam dedim artık yeter bu benim kadınım olmalı

Bu sevda gün içinde
Bir kaç kaçamak görüşmeyle olmayacak
Saçının kokusunu içime sindirircesine çekmek
Tutmak ellerini
Ve aynı yastığa baş koymanın dayanılmaz mutluluğu

Aynı sabaha birlikte sevinçle merhaba diyebilmek
Olmalı diyorum
Bu kadın yarim yarenim

Bir akşam karanlığında
Aşkımıza şahit Güvenparkta
Dikmen dolmuşuna bindirip seni
ardından Umutsuz gözlerle gidişini izlemek
ve kırılmış yüreğime söz geçiremeden
Çaresiz bakışlarla el sallamak yokluğa

Bir dolmuş penceresinden
Sallanmasın o nazik elin
Kaybolmasın gözlerin gözlerimden
Hasret olmasın özlem dolmasın yüreğime

İçime sığdırabilmek seni -anlıyormusun
Nice umutlu yarınlara
Yeşil gözlü çocuk özlemi ile direnebilmek
Bir halayın çoşkusunda
ve aynı yürek ateşiyle
haydi diyebilmek yaşama

Bir daha hiç ayrılmazcasına
Yağmurlar dolu dolu yağarcasına
Dalından düşmeden bir ağaca sarılırcasına
Varmısın gülüm varmısın

Yanımdamısın
Bu tene, bu yüreğe, bu sevdaya sevdalımısın
Ve nice güzel günleri
Nice güzel günleri
dalından koparmadan sevebilmek için
Varmısın gülüm varmısın
Söyle bana
Benimle evlenirmisin

Cevabın evetse öp sol yanağımdan
Cevabın hayırsa vurma beni gerek yok
Geride ten kalır ruhum ölür
Gömerler sevdalılar mezarlığına