Varmı Seni Yazmak Gibisi.

Derler ki şair adam
Yaşayacak ki yazacak…
Sevecek ama
Kavuşmayacak…
Yazacak
Ve unutacak sonunda…
Her kentte her kıyıda
Yeni bir aşka başlayacak…
Derler ama inanamam
Var mı seni yazmak gibisi…
Bana sorarlarsa
Aşk bir defa
Gerisi zorlama
Çivi çiviyi söker hesabı…
Senin hayata dokunan ellerin
Benimse gözlerim hovarda…
Ama yüreğim
Dibine vurduğun sigaradan beter
Alışkın sana
Var mı seni beklemek gibisi…

Yorgunum bu aşkta…
Bazen tek başıma gibiyim
Bütün kötülükler karşısında…
Heyecanım bitmiş
Canla başla yürüdüğümüz
Bu kavgada
Yenilmiş gibiyim…
Çekip gitmiş yoldaşlarım
Zindan olmuş
Seni düşündüğüm şehir…
Bazen de bu yorgun bedeni
Ateşe vermiş gibiyim…
Gülüşün uğruna
Sus pus etmişim karanlığı
Diz çökmüş önümde şehir…
Yollara vurmuşum
Silahımın kabzasında
Kıpkızıl bir hasret…
Dağ olmuşum ben
Yol olmuşum
Yorulmuşum
Ama yenilmemişim
Sana gelmişim ilk solukta
Var mı yüreğine yaslanmak gibisi…

Anladım artık
Seni sevmek
Birazda alışkanlık…
Uzaklarda da olsan
Dert değil…
Seni yazmak
Yan yana yürümek gibi…
Belki hiç dönmezsin ama
Seni beklemenin tadı
O çıldırasıya umudun
Bambaşka…
Sen kendini sevdirdin ya!
Artık olmasan da olur…
Bu sevdanın
Hamalıyım ben
Şairi, işçisi…
Demli bir çay
Sıcak bir ekmek gibi
Seni düşünmek…
Yokluğun, yara bere içinde
Aç bir çocuk…
Barışta onurlu
Savaşta elindeki taş kadar
Namuslu…
Birde varlığını düşün
Var mı seni sevmek gibisi…

Ocak 2010/BURSA