Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Var mı..?
Düşmüşlüğümü görüp bana uzanacak
Bir dost eli
Oturup dertlerimi dinleyecek
Bir sabır taşı
Sığına bileceğim
Bir dergah
Hasretimi bana unutturacak
Bir hasret
Yollara baka kalan gözlerimi avutacak
Bir karartı
Benimle birlikte ağlayacak
Birlikte gülecek
Bir yürek
Ağlayan hayallerimi güldürecek
Bir espri
Var mı..?
................................
Var.... Hem dost eli, hem derman ve belki de AŞK...
Sadece bir gece gökyüzüne bakmanız yeterli... Kaldırın kafanızı ve yıldızlara bakın... Yıldızlar masum ama gizemli parlaklıklarında aranılanları saklar.. Ve yüreğini kafasını cesaretle gökyüzüne çevirenlere verir aradıklarını....
Bakın göreceksiniz VAR MI sorunuzun cevabını...
Şiir içten, duygu dolu ve güzeldi...Kutluyorum ..Saygılar....
Var mı..?
Düşmüşlüğümü görüp bana uzanacak
Bir dost eli
Oturup dertlerimi dinleyecek
Bir sabır taşı
Sığına bileceğim
Bir dergah
Hasretimi bana unutturacak
Bir hasret
Yollara baka kalan gözlerimi avutacak
Bir karartı
Benimle birlikte ağlayacak
Birlikte gülecek
Bir yürek
Ağlayan hayallerimi güldürecek
Bir espri
Var mı..?
...hakikaten şiirlerin mükemmel..kalemini kutlarım
gerçekten varmı bende merak ettiğim bir soru bunun cevabını var diyebilmek isterdim sadece size mutluluk versin diye ancak böyle bir şiir yazan sanırım doğrusunu en iyi bilendir tebrikler
Var mı..?
Düşmüşlüğümü görüp bana uzanacak
Bir dost eli
Oturup dertlerimi dinleyecek
Bir sabır taşı
Sığına bileceğim
Bir dergah
Hasretimi bana unutturacak
Bir hasret
Yollara baka kalan gözlerimi avutacak
Bir karartı
Benimle birlikte ağlayacak
Birlikte gülecek
Bir yürek
Ağlayan hayallerimi güldürecek
Bir espri
Var mı..?
...elbet de vardır efendim ...saygılarımla...Mehmet Karlı
Var mı..?
Düşmüşlüğümü görüp bana uzanacak
Bir dost eli
Oturup dertlerimi dinleyecek
Bir sabır taşı
kalmadı sayın üstadım dost sıcaklığında el kalmadı tebrikler
Ne denebilir ki bu dizelerin üstüne..Yürekten kutlamaktan başka..Saygıyla..
Sen damdan düşmüş birini arıyorsun Dost ;))
Harika.......kutlarım
Kaleminize sağlık.
Ahmet Ayaz
...
'Benimle birlikte ağlayacak
Birlikte gülecek
Bir yürek
Ağlayan hayallerimi güldürecek
Bir espri
Var mı..? '
...
Segili Cabbar kardeşim,
Sana borçlu muyum,bileme.
Ama her nedense sizinle karşılaşmamak için,
değil, sokağı,şehiri-kenti değiştiririm.
seninle yüzyüze gelirim diye,,,
şiirlerini,mısralarını görürüm korkusuyla
sayfana uğramamaya ahdinie maruz kalmakla
başbaşa durumuna geldim.
Antolojiye elveda demeye hazırlanıyorum.
Sevgili kardeşim,Öyle içten,öyle dertli,kederli
ve samimi sözleri mısralara-dizeleredöküyorsun ki,
yürek dayanmıyor....
,,,,,,,,,,,
Hadi biraz gül !
Bir tebessüm ver !
Yaşam-hayat acısıyla tadlanır, güzel olur.!
Zeytinlerin,cevizlerin toplatılmasını hiç seyrettiniz mi
Yeşil yapraklar,incecik dallar ve tomurcuklar kendinden olan uzunca değnekten şamar yedikçe
gülerler.
Seneye daha gür yeşilikler ve bolçiçekler açarak ürün verirler....
:............
Tebrikler
sevgiler,selamlar
Süleyman kaya
YÜREĞİNE SAĞLIK SEVGİLİ DOSTUM. GÜZEL BİR ÇALIŞMA. BİR O KADAR DA SÜSRÜKLEYİCİ. BU DA İNSANA AYRI BİR HAZ VERMEKTE
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta