öyle durgun akıyor ki nehirler
zaman tükeniyor mısralarımda
ıslaklar çalarken bir tren garda
zambaklar boyun büküp ağlıyor
öyle durgun akıyor ki nehirler
limansız bir şehirde ağlıyorum
gözlerim yanıyor ağıtlarımdan
madem ki ayrılıkmış bizi bekleyen
erit haydi içimdeki yanardağları
laleler bahçeme sunarken isyan
zambaklar boyun büküp ağlıyor
öyle durgun akıyor ki nehirler
sancılı bir kalbi sobeliyorum
akşamları bir mum ışığında
ağıtlar yanıyor bir gece vakti
sitemkar bir kalbin damarlarında
masum bir sevginin kalelerinden
rüzgarlar saçlarımı yakarken
sancılı bir kalbi sobeliyorum
varmak için yola çıktım kapına
cam kırıldı yere düştü umutlar
ıssız bir gecede esen rüzgar
ıstırap gönderiyor mısralarıma
cesaret fayda vermiyor ama
varmak için yola çıktım kapına
05/05/1999 adana
Kayıt Tarihi : 12.5.2011 22:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!