Varmak Şiiri - Mehmet Erkam Tokgöz

Şimdi yaşamak bayırlar arşınlamaktır
Eskiterek topuklarımı
buncadır aşındırdım yeryüzünü
Aramak telaşından azade,
hiç durmadan
hiç varmadan
Bilirdim, yol kenarında açan çiçeğe dokunmak
yakışmazdı yolcuya
Ondandır ki ben,
kaderine uçan kuşu kanadından tanırım.
Bu benim en temiz gömleğim, yarınlara saklayıp durduğum
Rastgele çalmadım kapını,
uzun yoldan geldim
yorgunum
İşte bu benim en temiz gömleğim
Geçerken uğramak değil,
uzun yoldan geldim, yorgunum

Ben yirmi üç yıl kurşunladım geceyi
yoğa vararak varlığım ve susamışken uykuya
bana durmayı anlat olur mu
yorulunca yaslanmayı
çorbanın tabaktaki ağırlığını,
bir harf bir lisandan nasıl çok eder
onu anlat
Bana beni hatırlat, bilmiyorum neydi adım
yalnızlığı anlatmasan da olur
onu yokluğunda anladım

Şimdi sana bakmak bir şehri sevmektir
Bir baba işten döner ekmek kokar üstü
Ve ansızın mutluluk var olur
yağmura durur dört kıta
Gözlerin gelir sonra, göğsüme bir harf işlenir
ben yere göğe dolarım, binlerce kuş havalanır
Buncadır yoktun
ve dahi
avuçlarımı yakan güzelliğin de yoktu
şimdi varlığın nereden baksan dünyaya yüktür
heyhat...
oncadır kelimelerde aradım
tek harfmiş mukadderat.