Münevver Şenol - Varlıktan yokluğa düşme ...

Varlıktan yokluğa düşmek nekötü
Kardeşim münire benden daha şanslı,henüz 3 yaşında olduğu için varlığında yokluğunda farkında değil,ama ben ilk okul 3 e gidiyorum,varlığı yaşadığım için şimdiki sefalet ağırıma gidiyor,üsküdar sultantepe deki köşkün,tarasının camından denizi seyrederken,şimdi penikteki gecekondunun,bombelenmiş kotürapilak tavanından yıldızları seyrediyoruz,oda yetmezmiş gibi,mahallede nekadar kedi varsa bizim tavanda,galiba tekiri dövmeye gelmişler ama kolaymı öylebir bağırıyorki sormayın,annem hergün köyden gelen,tarhanayı pişiiyor,sabah arhana,öğlen tarhana,akşam tarhana,artık t harfini bile duymak istemiyorum,haftasonlarının gelmesinide,nedenmi? odunumuz yok ev soğuk,annem -Kardeşine masal anlat oyala yatağın için den çıkmayın kardeşin küçük üşür hastaolur diyor,iyide ayı masalı dinlemekten bıkıyor annemde -Uydur,uydur anlat diyor ama aklıma birşey gelmiyorki,kardeşimde -Öf be sıkıldım diye kalkıyor,tabi annem gene bana kızıyor,Evcilik falan oynayın diyor,hiç yatağın içinde evcilik oynanırmı? pazartesi olsada okula gitsem diyorum,ama o zamanda çantama koyduğu torbaya yolda bulduğun çalı çırpı yı topla sobamızı yakarız diyor bende arkadaşlarımdan önce çıkıyorum evden daha çok inşaatlerin etrafından tahta parçaları buluyorum,okulun bahçesinde kuytu bir yer var oraya saklıyorum çıkıştada alıyorum,eve dönerkende,öbür yoldan dönüyorum başka yakacak bulmak için,birde aksilik işte ayakkabımın altı delinmiş su alıyor,ayaklarım üşüdü buz gibi birde buruşmuş tıpı baba annemin ayakları gibi olmuş,ama annem gene bana kızıyor -Seksek,oynamışsın bak sağ ayakkabın delinmiş diyo,halbuki oynamadım vallahi,babam karton kutudan ayağımın kalıbını çizip ayakkabımın içine koydu giderken kuru yerlerden yürü diye tembihledi yağmur yağıyor kuru yer olurmu? akşam eve geldiğimde ayaklarım sırıl sıklam babamın koyduğu kartonda ıslanmış,annem battaniyelere s ardı birde sıcacık tarhana çorbası,ama bu sefer hoşum a gitti,bana yeni bir ayakkabı alınana dek okula gitmiyeceğimi söyledim,annemin aklına onun arkadan tokalı siyah ayakkabı geldi aklına annemin ayağı küçükübana tenefüse çıkmassın öğretmenine hastayım üşüyorum dersin dedi bende öyle yaptım ama öğretmenim,-Bak arkadaşlarının birşeyi kaybolur senin üstüne kalır,sen eniyisi korüdorda bekle dedi çıktım okulun en yaramaz çocuğu asal -Aaa annesinin papuçlarını giymiş diye ayağıma bir çelme taktı kendimi yerde buldum ayakkabıda ayağımdan fırladıtabi,oğlanlar topgibi bir birlerine atarken ben hıçkırarak ağlıyorum biryandanda annemin ayakkabısını almaya çalışıyorum zil çalınca bıraktılar,ben sınıftan çantamı aldığım gibi eve geldim,annemle babam çok üzülmüştü,babam evdeki takım elbisesini götürüp eskiciye verip bana müstamel yani birazcık kullanılmış kolej tipi önden bağlı ayakkabı, birazda yakacak almış ertesi gün okula gittiğimde arkadaşlarım öğretmenimize anlatmışlar olanları oda beni aldı müdürün odasına gittik,dünki olanlara çok üzülmüştü,-Neden bana söylemedin bak ihtiyacı olmayan lar bile okul aile birliğinden yardım alıyorlarbak bir ayakkabı mağazası bağış yapmış hadi beğen birtane dedi -Teşekkürederim öğretmenim babam bana aldı diyince ayaklarıma bakarak -Bumu yeni diyerek sarıldı,benimle oda ağlıyordu,müdüre dönerek,görüyorsunuz değilmi hocam,tok gözlü insan evladı bu işte dedi,çok ısrar ettikleri için kırmızı rugan bir ayakkabbı beğendim kıyafette verdiler bayram yakındı erzak bile verdiler,arkadaşım asal da yaptığına üzülmüş gelip özür diledi,kötü başlayan ayakkabı maceram tatlı bitti 26.10.1970.Münevver Şenol sıcacı tarhana çorbası