Varlıkla yokluk arasında bir yerlerdeyim

Varlıkla yokluk arasında bir yerlerdeyim.
Var olsam kime ne, yok olsam kime?
Eğer bir perdeyse bunları ayıran,
Belki de perde benim, aradayım yine.

Varlıkla yokluk arasında bir yerlerdeyim.
Bulamadım kendime ait bir yuva.
Döktüm de içimi her gün, her gece
Anladım, sanki yazıyorum sahilde kuma.

Varlıkla yokluk arasında bir yerlerdeyim.
Sabahları varım, geceleri mechul.
Tek bir güneş mi beni malum eden?
Değil miyim hür, zamansız bir kul?

Varlıkla yokluk arasında bir yerlerdeyim.
Çok severim hayatı, bir derdim de yok.
O benim varlığımdan çok haz etmiyor,
Azdan az gider, çoktan da çok.

Beni kaybederse üzülmez hayat.
Ben onu kaybedersem çok üzülürüm.
Daha sert sarılırsam eteklerinden,
Gül gibi açar mıyım, büzülür müyüm?

Bir rüzgar çıkar mı sarılırsam eğer?
Sallar mı beni varliğa geri?
Koparır mı bağımı, çekip ayağımı,
Yokluğun üstünden sarsıtıp yeri?

Verir mi çocukluktaki mutluluğumu,
Her kar tanesine tutkunluğumu?
Verir mi bir karınca ezdiğim gün
O gece hissettiğim suçluluğumu?

Belki de çocuk olmak hayattan arzum.
Çünkü o zamanlar severdi beni.
Göster kendini, beni mutlu et,
Sarılacağım sana, tutacağım seni.