Zihni kemiren soru: “N’oldu bize?”
Âşikardır amma görünmez göze.
“Varlık” morfinini yedik damardan,
“Yokluk” şimdi bir yar, dost hepimize.
Kayıt Tarihi : 18.9.2018 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlar, kaybettiğimiz değerlerin ardından ağıt yakmaktadır. Düne göre ceplerimiz dolu; ancak yardıma muhtaçlar için fakiriz. Gönüllerimiz dolu; ancak bu doluluk yalnızca dünya sevgisine dair. Varlıklı olmanın büyüsüne öyle kapılmışız ki dışarıdan bakanlar bizi sarhoş zannedebilir. Konuşulduğunda herkes şikayetçi; ama diğer taraftan yine herkes aynı şekilde yaşamaya devam ediyor. Ellerimizde olan imkanları kaybetmemek için sessizliğe/kimliksizliğe/kişiliksizliğe... razı oluyoruz. Varlığa öyle alışmışız/alıştırılmışız ki yokluk, sanki bizi yutacak bir uçurum... Aslında böyle davrandıkça uçuruma düşmüş olduğumuzun hiç ama hiç farkında değiliz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!