Varlık ile Yokluk Şiiri - Kamal Ataman

Varlıkla yokluk arasında bir yerdeyim,
İki derenin ortasında,
körpe, çorak bir toprak yatağım,
üzerinde bitmeyen kuru ot da bedenim.
Gölgelerin üzerinde yükselirim,
Gün ışığı gördüğümde tükenirim.
Varlıkla yokluk arasında bir yerdeyim.
Sonsuzluğa uzanıyor burada her şey
Zaman denilen bir kavram yok
Bazen yavaşlıyor, susuyor rüzgar,
bazense hiç durmuyor.
Kayboluyorum parça parça
Bitiyorum yavaşça
Hiçbir şey bunun farkında olmuyor
Bu varlıkla yokluk arasında.
Şahitlik eden kara bulutlardır bana
Yalnız bırakmayan yıldızlar.
Görünmeyen rüzgar
Çehremde
Etrafım belki çınar
Belki sadece bir dağın yamacı
Belki de sonu olmayan bir boşluk
Var olan bir yokluk.
Pürüzsüz bir gece
Belki de.
Bitmeyen bir yokuş
Tükenmeyen bir bekleyiş
Sessizlik hakim burada
Her geceye.
Ben
Varlık ve yokluk arasında bir yerdeyim.
Duyulmuyor söylediklerim.