Varlık Güftesi İnsan Şiiri - Vera Diyar

Bir vakitsin
...
Vakitlerden bir an; anlardan bir dem...
Ol! emrine muhatap kılınan Öz'sün.
Uzakta yakîn; yakînde uz ve cismen uzaksın.
Çün hakikâtsin...
Etten kemikten bir var,
Varda yokluğa karışmış revâ'yül 'Bir'sin.
'Hayy'dan esen rüzgârın dünya kervanında konakladığı nefs'sin.

Bir nefessin
...
Boğazda açılmış kâinat...
Çekildikçe kurumuş denizsin.
Dalgaları dipsiz kuyular, kuyuları göğe yaklaştıran Kandil'sin.
Şems'in sır gibi sakladığı 'açık' Âyet...
Sadr'a inen billûr ki
Sen! Nûr-u Kamer'sin
...

Her yanı ışıl ışıl san'at...
Kudret eli değmiş cevher'sin.
Sen ki mücevher!
Yüce Sanâtkâr'ın kâinatı içine sığdırdığı eşsiz Mihenk'sin....
'Hû'ya açılan bir kapı....
Nihayeti ebedî saltanat olan Gurbet'sin.
Gurbette fakîr; fakirliği zühd ve Takvâ olan
Zerre'i miskâl'sin
...

Dünya libasından hoşça sıyrılmış bir râyiha...
Aşk'tan bir Nûr olan misk'i ambersin.
Yeryüzünde bir nefer...
'Hû'ya tamamlanacak olan 'biricik'sin
...

Sen ki kutlu makama talip olan Verâ!
Bekâsı dünya dairesinden berî
Sen ki sonsuz mes'el ...
Sonsuzluk ağacında ki Cennet meyvesi...
Hüsrânı dar ağacında salınan;
Saadeti bir ince sıratta sınanan ...
Sen ki!
İmtihan'ın Sırr'ı; Hakkel yakînisin ..

Vesselâm

Usulca çekilin gönlünüze ve hakikâti perdeleyen dünya ışıklarını usulca söndürün.
Göğün kandilleri ile aydınlansın yönünüz! Yolculuğunuz derin denizlere olsun...

Keyifle...