Arıyorum gecelerin sessizliğinde ve gündüzlerin kalabalığında varlığımı.
Karanlığın ve aydınlığın bilinmezliğinde iyice kaybediyorum varlığımı.
Gecelerin karanlığı gündüzlerin ise aydınlığıydı hayatın varlığı.
Ben ne zaman kaybettim ne zamandır arıyorum varlığımı.
O mu beni bıraktı yoksa ben mi terk ettim varlığımı.
Anladım sonunda terk edilsem de terk etsem de tüm suç bende.
Suçluluğun derinliğinde boğulmuş, acımasızlığinda ise ölmüşüm.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta