Varlık Şiiri - Yasemin Canan

Vardı anne, iyi de olsa kötü de olsa vardı.
Bir baba istedi, ne gören vardı ne duyan,
Yoktu baba, hiç olmamıştı.
2 yaşında, beşikte; en son o zamandı işte...
Dağ gibi adam derlerdi, bilmezdi kız.
Gerçeği görmez de hayallerde yaşardı.
Gerçeklerde açlık vardı, açıktaydı.
Sımsıkı yumar gözünü, kalbiyle bakardı.
Baba yoktu ama kalp vardı, anne vardı.
Yağmurlu günleri de sevmezdi.
Anne derdi ki 'Baban yağmurlu bir günde gitti.'
Her gece yatarken dua ederdi.
'Allah'ım yağmurlar yağmasın üstümüze'
Yağsa üşürdü hem, açıktaydı.

Zengin de vardı fakir de,
İsyan etmezdi kız fakirim diye,
Bilirdi Allah vardı, korkardı.
Baba yoktu ama bir gün, elbet bir gün o da olacaktı.

Ölüm vardı...
Ölüm vardı da kimse hatırlamazdı.
Gözleri yumdu da kız göremedi ölümü.
Son anda fark etti ama artık çok geçti.
'Gitme' dedi. 'Gitme'
Çaresiz, kuru bir sözcük döküldü anne dilinden.
'Ağlama yavrum, ağlama kızım'
Anne gitti,
Çocuk ağladı,
Ağlarken de yaşamı kefenleyip bir köşeye kaldırdı.
Anne yoktu artık, baba da zaten hiç olmamıştı.