Varlık Şiiri - Süleyman Hasan Mutlu

Ne düşündü ve hissetti ilk insan?
İlk gece nasıldı; ilk sabah nasıl?
İlk insan dedi mi ilk varlık asıl:
'Ey nazlı güneş, artık hiç batmasan...'

Niçin gündüz yoksunuz siz, yıldızlar?
Aranız güneşle hep açık, neden? ..
Gecenin süsü ve eşini kaybeden,
Şu gölgede gel yalnızca bizi sar! ..

Bir gece kelebeği gibi döndü,
Odasında yanan ışık çevresinde...
Süreksiz terennüm öz çehresinde;
Her akşam oldu mu, madde de söndü...

Eğer giderse günün yası başlar;
Perde perde erir kızıl aydınlık...
Bir alev topuyla işgalde varlık!
Üşütür bir başka sesler, sedalar...

İnsan denen şey, süreksiz basamak;
Bitimsiz yolun ölümlü yolcusu...
Bir varlık içinde yokluk duygusu,
Savruluyor ruhunda yaprak, yaprak...