Varlığıyla Yaşamıyorum Ki Yokluğuyla Öleyim

Yokluğuyla korkutan insanlar var hayatımda.
Varlığıyla yaşamıyorum ki yokluğuyla öleyim
Kırgınlığıma sebep olanların izi var hâlâ sırtımda
Hiç mutlu etmediler ki bir kez olsun güleyim

Duygusuzluk içine işlemiş, dolaşıyor kanında.
Bari bir gün gerçekten sevdiğini göreyim
Karakter bozukluğu varsa eğer huyunda
Uğraşmam ben artık, bilmem ki neyleyim.

Biri vardı gitti ama kaldı benim aklımda
Bu hayatta çok kez öldüm, isterse bir daha öleyim
Gün güne artıyor tüm dünyanın yükü sırtımda
Yaşadığım bu toprakta ben sanki bir köleyim.