Varlığınla Yetiniyorum Şiiri - Faruk Avşar

Arkana bakmadan gidişin nedensiz her ayrılışında
beni terk etiğin anın güç eden kervan misali seni düşünen
bu duygularımın arasında tebesümlü gülüşte bakan gözlerin
derin ve o kadarda acının mutluluğa dönüşünü yaşarken

Bedenimin uçrumlarında açtığın yaranın sevdasında
buluşur sevgim tükenişi yaşayan son neslin son ırkı gibi
parmak sayısı kadar Seni az yaşıyorum
senin her gidişinde tükenişi yaşıyorum

Varlığın oluncada senin eksikliğini kendimde his ediyorum.
sen uzak kalınca yokluğunda sokakları defterin yaprakları devirir gibi caddeleri değişiyorum senin yokluğundan.seni eksikliğimde arıyorum
bu şehirde seni kendimde bazende gözlerimin derinliğinde bazende kalbimin en gizli hazinesinde arıyorum ama arkana bakmadan çekip gittiğinde buz kesiliyorum,

Kaya parçasına dönüşüyorum Seni özlediğim her anımda
gözümün baktığı yer kadar uzak sesini soluğunu duyacak kadar yakın nefesin boğazımda döğümlenmiş kadar yakın ve çaresiz his ettiğimde
nur gibi yüzünle her anı sende yaşıyorum.

An be an bedenimde dolaşan damarlarda oluk oluk akan kan gibi
tüm kalbimedeki damarlarda çırpınışını yaşarken pıhtılaşmış
bedenimdeki bu kan son kalp çırpınışını senin için yaşıyorum
senin sevginin aşkından geberircesine seni severek
göz yaşlarında seni kurmuş kalbinin bahçesinde sulayarak
sana sevgimi ıspatlıyorum gözlerime akan Nur ışığımm...!