Varlığınla Şiiri - İbrahim Halil Demir

Varlığınla, karalar ak olur.
Dertlerin her türlüsü şifa bulur.
Sıkıntı ve kederler,
Gül hatırın için kaybolur.

Varlığınla, ay ile güneş doğar.
Sana olan iman, en güçlüyü bile boğar.
Kurumuş çatlamış topraklara,
Hürmetine rahmetler yağar.

Varlığınla, selama durulur
Kör iblise palan vurulur.
Adın her zikredildiğinde,
Cehennem zebanileri yorulur.

Varlığınla, hararetler diner.
Merhametin kâinata yeter.
Bir anlık yokluğun ise,
Gelir insana her şeyden beter.

Varlığınla, hayat anlam kazanır.
seni zikreden diller, yoluna dadanır.
Bu fani dünyada seni sevmeyen,
Yaşadıkça her daim çok aldanır.

Varlığınla, husumetler muhabbete dönüşür.
Hali vakti yerinde olanlar, lokmaların bölüşür.
Allah rızası için, bir araya gelindiğinde,
Hayır ve hasane yazan melekler fevçle uçuşur

Varlığınla, cürümler af olunur.
Gönül vazosuna güller konulur.
Kim rahmani yollarda yolcu olursa,
Vefat ettiğinde, rahmetlerle anılır.

Varlığında, uzaklar yakın yakınlar olur uzak.
Münafıklar isteseler de kuramazlar tuzak.
İmanı kâmiller acından ölseler bile,
Boğazlarından geçmez asla haram erzak.

Varlığınla, her taraf miski amber kokar.
Celali ve haşin bakışların insanı yakar.
Sünnetlerini ihlasla yaşamayanlar,
Dünya nimetlerinden çar çabuk bıkar.

Varlığınla, küs ve dargınlıklar biter.
Bir tatlı tebessümün dünyalara yeter.
Gelmiş geçmiş peygamberler içinde
Allah c.c sadece sana habibim der.

Varlığın, yazın temmuzunda meltemleri estirir.
Hazan mevsiminde bile rengarenk gülleri derdirir.
Sana giden yollar meşakkatli de olsa,
Er veya geç menzil murada erdirir.
08/Ağustos/2017