Varlığınla verdiğin acıya katlanamıyorum…
Yokluğunla açtığın yaraysa , çok daha büyük…
Bu acıdan nasıl kurtulabilirim bilmiyorum…
Sokağa atıyorum kendimi , yönüm neresi bakmadan…
Can havliyle koşuyorum sadece , umarsızca…
Göz yaşlarım , rüzgardan saçlarımı ıslatıyor…
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta