Varlığınla verdiğin acıya katlanamıyorum…
Yokluğunla açtığın yaraysa , çok daha büyük…
Bu acıdan nasıl kurtulabilirim bilmiyorum…
Sokağa atıyorum kendimi , yönüm neresi bakmadan…
Can havliyle koşuyorum sadece , umarsızca…
Göz yaşlarım , rüzgardan saçlarımı ıslatıyor…
Söyle diyorum , yine neden kandın ey gönül…
Söyle , yinemi aynı hatayı yaptın sen…
Yoksa bu senin tercihin mi , hadi söyle…
Fani olan bu dünya da…
Bir şeyin kalıcı olacağına nasıl inandın…
Söyle gönlüm , nasıl affedeyim şimdi seni…
Kayıt Tarihi : 25.3.2024 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!