Varlığının Gölgesinde Serinler

Varlığının gölgesinde serinler
Ateş basan yanlarım
Kıyılara sürüklenir gece fısıltısıyla
Sevda türküsüdür her sözün

Ormanın ıslık sesleri yansır
Sarp kayalıkların bağrından
Bir köylü kızının teslimiyetidir
Tozlu sokaklara yaslanan

İçimdeki dalgalara karıştırır
Diplerde kalmaya niyetli seni
Görürsün yeryüzünün mutluluğunu
Susuzluğundan çatlamış dudaklarımda

Sevmesini bilenlerin yeri değil mi cennet
Kurtulalım sevgisizliğin cehenneminden

Sana doğru koşuyorum
Karşıla beni gözlerindeki ışıltılarla
Sığınayım gülücüklerinin sığınağına

Öyle sıkı sarıl ki boynuma
Elveda diyelim sonsuza dek ölüme
Birbirimizi kucaklayıp vardığımızda oraya
Kuş cıvıltıları düşer ormanın yoluna
Çeker ayaklarımızı aşıkların bankları
Sıcacık sarılırsın kollarıma
Erir içimdeki buzulların sarkıtları
Sevgin yükselir göz bebeklerimde
Sevdamız benzer dağların karına

Verimli ovalara açılan
Gögüslerinin deltası dalgalanır
Yeniden ve yeniden boyanır
Gökyüzünün unutulan renkleri
Doğan sevgimizin fırçasıyla

Geri döner göçmen kuşları
Gittikleri karanlık gecelerden

Öfkenin ve kızgınlığın ateşi
Sevgisizliğin yürek kurutan koru
Sönüyor kuyudaki kireçler gibi

Kuruntu ve dertleri gömüyorum
Dipsiz kuyuların derinliğine

Sen kilimlerime dökersin
En güzel nağmelerini
En güzel şarkılar dökülür kiraz dudaklarından
Ben dinlenirim
En rahat yastığına uzanarak
Nafila seraplar kucaklamaktan
Daha iyi değil mi
Aşkın denizinde boğulmak.