Varlığından Yoksun Şiiri - Alper Yusuf Baş

Bir vedanın soğuk nefesinde
Savrulur kalbim derin bir sessizlikte
Gözlerinde gördüğüm o son ışık
Karanlığa gömüldü bir daha doğmamak üzere
Unutmak zannedildiği kadar basit değil
Ve hatırlamak ise en büyük ceza

Unutmak herkesin söylediği bir yalan
Hatırlamak ise benim en derin çukurum
Bir vedanın izleri geçer mi hiç
Geçen tek şey zaman
Her sabah bir umut daha eksilirken
Bir bıçak gibi saplanır gecenin göğsüne

Gece sessizliğini üstüme örtmüş
Odam karanlığın en siyah tonunda
Son söylediklerin yankılanıyor kulaklarımda
Sabah karanlığın bittiği yer değil
Uyanmak sadece yeni bir yalnızlık
Ve bitmeyen bir hesaplaşma kendimle

Kelimelerim eksik kalır halimi anlatmaya
Yanımdayken doyamamışken varlığına
Şuanda yokluğunla tüketen bir hayalsin
Sen artık benim satırlarımda gizlisin
Ve ben seni her noktamda tekrar kaybederim
Ama şimdi her şey sensiz

Ve anlıyorum ki bu hikayede
Sonsuza dek yarım kalan
Ne sensin ne ben
Sadece yarım kalan o son sarılışımızdır.