Varlığına Doğmak Şiiri - Tuba Gürdere

Ölmek; aşkla huzura gömüldüğünde güzel.
Göğsünde bulduğunda gömü kavuşunca haktan aslına değerli.
Kalbimizde gömülü hazin'elerle yaşamak,
hazin hayatın içinden kalbimizde gömülü bir hazinedir sevgi
birbirimize kalpten el sürdüğümüz.
Değerler vardır sevgiyle,sevgiden ulaştığımız.
Sevgiyle aştık herşeyi çünkü özümüzde sevgiyi bildik.
Bir hayat var yaşanacak henüz ve sonsuzluk var.
Sonsuz düşündüğünde bitmeyecek candır can.
Aşk ikilik, can birlik gerektirir.
Candan aşk olabilmek ise birlikten dahi eksilmektir.
Kendinde hiçliktir bir can'a var'ol'mak.
Aşk, tek bir duyuştur.
Can daima varolandır aşk için.
Canla başlar herşey ve canla devam eder sonsuz.
Çünkü can; en büyük aşktan ilahi aşktan yaratılmıştır.
Hani bir an sonra ölsek diyorum;
En masum anımız değilmidir o suskunluğa teslim olduğumuz?
Yaşadıklarından asıl yaşayacaklarına ulaşacağın andır en güzel zaman!
Ateş en çok gözyaşını yakıyor kim demiş yanmaz su?
Buz yanar, çöl donar, su durur kalp dilerse!
Yol olur su bilene, bilmeyene tarihe bir unsur sur olur!
Varolmak, yaşamak değildir öyleyse;
Yokluğumuzdan doğacağız daima yeniden herşeye.
Güneşin yoktan doğuşu gibi
tamamen hayatın var olabileceğini hissettiren bir duyuş ile
sonsuz bir görüş olabilmeli varlığına doğmak.
Hayatın içinde yaşam katabildiğimiz kadar yaşarız.
Bazen yaşamak değil, yaşam olabilmektir hayat.
Ve sonsuzluğu hissederek yaşamış,daha nice yaşanılacak gibi.
Çünkü yaşam katmak nice yaşamalara ulaştırmak ve ulaşmaktır.
O'dur bizi daima yönlendiren.
Çünkü bilinmeli ki özgürlüğe aittir tüm yaşam.
Hayat; yaşamanın içinden asıl ulaştırandır aslına.
Yaşayacak her anımız olmasada, ulaşılacak bir aslımız ve bir asrımız vardır.