Ve bir parça kırıntı içindi kavgası karıncaların
Makbuldü göğün puslu bir griden kalan son hali.
O vakit toprak çiselerin mayın tarlası gibi ayaklara
Ve acımasız gölgeleri mahşeriydi açlığın.
Ne kadar sert vursa da iklimin o serin sabah rüzgârı
Hep ağlayacak orman kopup giden yaprağa.
Düşen kozalaklar ve pelidi kim omuzlayacak!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta