Varlığın....Yokluğun... Şiiri - İnci Bakraç

Ne bu? ?
Tam uyumak üzereyken, acelem varmışçasına
Beni sıcacık yatağımdan kaldıran,
Işığa henüz alışamayan gözlerimle,
Sana bu satırları yazdıran şey ne? ?
Söyler misin lütfen! ! !
Beddua etmeye kalksam susturan,sonra sana ağlasam durduran.Gittikçe gelen, geldikçe giden.Yakınlaştıkçca uzaklaşan, görünüp kaybolan.Önce daha önemli acılarımı hatırlatan, sonra hepsini untuturan..Ne? ? ?
Varlığın....Yokluğun...
Şimdi ikinci yerdeyim.Yokluğunun tam ortasında, darmadağın olmuş yüreğimle savaşıyorum.'Aptalsın sen' diyorlar.Alınıyorum.Haklılar çünkü.Senin kadar sevilmeye çalışanlar var.Sevemiyorum.Yerini tutmuyor çünkü.Kar yağıyor. yağmur yağıyor.Üşüyorum.Güneş doğuyor bazen.Ben yine üşüyorum.Sevdiklerime sığınıyorum.Sana sarılır gibi onlara sarılıyorum.Yine de üşüyorum.
Varlığın...
Geçmişte kaldı demek ne acı.Aslında varlığın da yaktı beni hep.Sevgilimdin.Ama paylaşamazdım seni.Sevgilmdin.Ama gözün başkalarındaydı.Sevgilimdin.Ama varlığın beni hep yaktı.Sevgilimdin.Ama benim değildin.İşte benim yüreğim hep buna yandı.
Varlığın dayanılmaz bir ateşti.
Yokluğunsa soğuktu buz dağı gibi.
Yanmak mı yoksa donmak mı diye sordum kendime,
Yanmak istiyorum alevinle...
Üşümekten yoruldum,
YAK BENİ! ! !