Varlığın / Yokluğun Şiiri - Dinmez Er

Çekme ellerini ellerimden ellerim öksüz kalır.
Düşlerinden silinirsem içim buzullarla kaplanır.
Gözbebeklerin de ise resmim seviyorsun anlarım.
Kapılara yollara baktırma beni, yanarım, ah yanarım.
Yokluğunla cezalandırma, varlığınla sevindir.
Gider de gelmezsen ben, beni kaybederim.
Yalnız gözler mi sanıyorsun, kanayan kalpler de ağlar.
Varlığına tok, yokluğuna aç, vurgun yese de bedenim.

Dalgaların köpük köpük döküldüğü beyaz kumsallara,
Büyük büyük harflerle adımı yazmışsın...
Neye yarar be güzelim?
Ummana sığmayan aşkımı kalbine yazamamışsın.
Şarkılar hüzünlerle dolu yeryüzünde,
Kol kola girmiş aşklar tükenişlerle...
Seni, serin bir su gibi içmek isterdim.
Kokulu bir imbat gibi içime çekebilseydim.
Ey aşk!
Ah, o zalim yaşam, vahşi, acımasız savaş.
Daha söyleyecek, yazacak nem kaldı aşk üzerine?
Yine de ben senli hayallerden vazgeçmiyeceğim.

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 22. 07. 2008 /