Varlığın - Yokluğun Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir tutam toz boya gibi aldım saçlarından sarıyı,
Baş döndüren derin mavi gözlerinden,
Kattım dudaklarının kırmızısına, yüzünün pembesine,
Tırnaklarının sedefine,
Serptim denizlerin enginlerine
Denizin en bir durgun vaktinde,
Tam güneşin denizde batma saatinde,
Seni resmetmek için ne tuvale hacet kaldı,
Ne fırçaya.
Hayal bu ya.

Yaprakları katıyorum bulutlara,
Bulutları ipeklere,
İpekleri kelebeklere,
Kelebekleri çağlayanlara,
Çağlayanları kumlara,
Kumları yağmurlara,
Yağmurları baharlara ve seni işliyorum güle, yaprağa.
Azımı çoğa say elkızı, ellerkızı;
Az veren candan verir, çok verenin maldan verdiği gibi,
Adım Hıdır falan değil ama elimden gelen budur,
İşte bir karasevdandır düşmüş peşime,
Kudurur.

Varlığın etkili ya, yokluğun varlığından da etkili;
Silip süpürdü umutlarımı rüzgarlar misali,
Beni bir yaralı yürekten ibaret bıraktı,
Zerrelerine kadar seninle dolu bir yürek,
Onun için verip de canımı
Ayrılıp gidemiyorum dünyada
Yelemyelpirdek.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >51-52/100)