Varlığın Varlığıma Lütfetse Ey Yar

Dünün bugüne işareti gibiydi varlığın
Yokluğunsa kelimlerle anlatılmazdı ey yar
Yıldızlar bu gece bir başka kayıyor gökyüzünde
Parlamıyorlar içlerinde bir karartı
Ay ise kendini mateme çekmiş,
Bürünmüş bulutların ardına

Tam seni anlatacaktımki yine gökyüzüne
Büyük bir ses kulakları cırmalıyor
O da ne yağmurlar üzerime mızrak gibi düşüyor
Sensizliği, umudu, sevdayı,göz yaşlarımla yazdığım gökyüzü
Yağmurlarla kusuyordu üzerime yeter artık der gibi

En son bıraktığın umutlarımsa kayboluyordu,
Gecenin karanlığı yıldızların azizliğinde
Etraf karanlık, yıldızlar küs, bulutlar sitemkar
Gök yüzü hiç olmadığı kadar cömertkar
Ne olur du ne olurdu da
Varlığın varlığıma lütfetseydi ey yar

Seni toprağa değil bulutlara gömdüm
Seni sessizliğe değil yıldızlara gömdüm
Gömdümki bulutlara her damlada
Beni hatırlasın yalnızlar
Gömdümki yıldızlara parladıkça
Her aşka umut her sevdaya armağanım olsun