Varlığın Nelerin Yokluğunu Getirdi Bana...

bak sevgili;
yine bu kentte akşam olmakta,
ve yine sen yoksun bu mechul yürekte...
bak sevgili;
mevsimlerden hazanı yaşıyor sana müptela bu yürek;
yokluğun cehennem azabı gibi korkunç;
gidişin ölüm gibi acı.....
bak sevgili;
sensiz kaçıncı sabaha gözümü açtığımı unuttum;
sensiz kaç gece göz yaşı döktüm...
beni bi duvarlar gördü bir de seni bana hatırlatan yalancı yıldızlar...
oysa ki onlar umudumdu tıpkı gözlerin gibi;
bak sevgili;
yıllar geçti günler geçti; mevsimler ne zaman gittiğini hatırlıyor kırık yüreğime;
ahh ağostos geceleri;
o gün gelin alayını almaya gelen ayrılık vakti gibi yaklaşıyor bana....
sen vuslat vaktim olmalıydın her ayrılık vaktinden sonra;
sen yarim olmalıydın bu zalim kadere inat...
işte giden sevgili; ardından hasretle bakan bir çift göz bıraktın...
inleyen bi yürek;
hoşçakal sevgili,
hoşcakal.....
bilki yüreğim hala o tebessümüne hasret,
bilki bir sanaydı bu yollar....
bak sevgili;
bak ki gör varlığın nelerin yokluğunu getirdi bana