Bütün varlık, bir tutam görünen, görünmeyen,
Ömür denen yol ile, sürünen sürünmeyen.
İstikamet sonsuzluk, acı veren, onsuzluk.
Karanlığa taş attım, gitti ömrüme değdi,
Öncelerden bilseydim, sonsuz alem nerdeydi?.
Yolun sonu göründü, sessizliğe büründü,
İçimdeki o boşluk ne bugündü ne dündü. Boş ver oldu olacak ve taşlar oynayacak, bir gün gelir gelecek, bu onun adaleti ve yerine gelecek.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta