Bütün varlık, bir tutam görünen, görünmeyen,
Ömür denen yol ile, sürünen sürünmeyen.
İstikamet sonsuzluk, acı veren, onsuzluk.
Karanlığa taş attım, gitti ömrüme değdi,
Öncelerden bilseydim, sonsuz alem nerdeydi?.
Yolun sonu göründü, sessizliğe büründü,
İçimdeki o boşluk ne bugündü ne dündü. Boş ver oldu olacak ve taşlar oynayacak, bir gün gelir gelecek, bu onun adaleti ve yerine gelecek.
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta