Varlığın Gecenin Yokluğunda

Varlığın gecenin yokluğunda...

Bilinen olsam sırrında
Düştüğümde kalbinin avucundan
Zerresi kalmaz hücrelerimin
Kıran kıyamet bakışların
Yağmura susamış gecelerim
Gelir hüzün bulutu
Es geçer gider...

Haykırış olur yaşamak
Gözlerine daldığımda
Seviyorum seni derken
Ecelimin eriyişini seyrederim gülüşünde...

Titreyen arzuları salarım kırılganlığına gökyüzünün
Samanyolu dile gelir, kaynar yıldızlar
Koyulaştıkça incelir karanlık gecede
Loşluğu kalmaz artık
Aydınlığıyla tutarım ellerinin, şavkını ayın...

Sıyrılırım benden, benliğimden
Bir şarkı düşer dilime, eskimeyen
Nasıl gelir ki hazan, nasıl dayanır kış
Seninle her iklim bahar
Mayıs bütün aylar...

Elim uzandığında ellerine
Yol olur varlığım adımlarına...
Hiç duyma istersen seslenişimi
Yoluna serilen yüreği bilme
İstersen olduğun yerde kal, gelme
Rüzgâr olurum akşamlarına
Çaresizliğine binlerce umut...

Canımdan ayrılmayan canım
Aklımdan geçmeyen fikrim
Nasıl anlatayım, hangi sözle? !
Irmak olsam akarım yüreğine
Menekşe olsam açarım elinde...
Sararmış dalda yaprağım
Issız gecede neşe çığlığım
Nasırlı ellerimle dizelerime yazdığım:
Canımsın! ..

Gecenin yokluğu varlığın...