beni ben yapan Annem'e...
Yokluğun düşüncesi bile her gün batımında
İçimde yanan kızıl bir hançer olur Annem.
Gecenin en zalim saatlerinde,
Çıkmaz yolların darlığında,
Çaresizliğine düştüğüm dünyada,
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
'..Başlangıcı bitiş olan sevgilerin harmanında
Her gün gönlümü kırpan şu dünya hâllerinde
Başımı naçar ellerimin arasına aldığımda
Melekleşen ellerinle varlığımı bütünleyensin Annem..'
duyguların doruğu bu olsa gerek diye düşündürdü ve bir o kadar da tatlı bir hüzün düşürdü içime..!
kutlarım Sevgili Hülya Şimşek..!
Cem Özdemir
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta