*Varlığın Bütünlüğümdür Annem**

beni ben yapan Annem'e...

Yokluğun düşüncesi bile her gün batımında
İçimde yanan kızıl bir hançer olur Annem.
Gecenin en zalim saatlerinde,
Çıkmaz yolların darlığında,
Çaresizliğine düştüğüm dünyada,
Kendi kanımda boğulduğumda bile,
Yüzünün en şefkatli haritası yol gösterir bana.

Ruhunun sıcaklığından yoksun geçse de şu günlerim
Ben her gece şefkatinin bulaştığı yorgana sarılıp uyuyor
Serin sesinin hayali sularında huzurla yıkanıyor
Ve günü kıskandıracak bir 'merhaba'diyorum Annem

Gece gönlümü boğan korkularımdaki imdatım
Senin sesinden öğrendiğim dualarım
Yüzümde hala yerli yerindeyse gülüşüm
Nedeni gözümün önünde canlanan hayalin...

Başlangıcı bitiş olan sevgilerin harmanında
Her gün gönlümü kırpan şu dünya hâllerinde
Başımı naçar ellerimin arasına aldığımda
Melekleşen ellerinle varlığımı bütünleyensin Annem.