Varlığın Buğulu Bir Bakıştı

Biriktirilmiş sevgi sözlerimizin içsel karalamalarında
Her sevda umuda kundaklamadır yalnız bir bedeni
Her aşk olmazlığa ve özleme yürümektir aslında
Gönlümüzün derin hazlar aradığı bal kovanlarında
Sevda buruk tadılır çoğu kez, sokuluruz yalnızlığımıza

Oysa sen, bir bakışınla mevsimleri değiştiren soylu aşk!
Sokuldun hoyrat gümbürtülerle sinsi bir korku gibi içime
Varlığın buğulu bir bakıştı, ısıttı her mevsim yüreğimi
Olağanüstü bir figür, bir susuşça düşünür iken ben seni
Sen gecelerce yürüdün hep içime, görkemli sevinçler gibi

Ellerimiz birbirini özledikçe, gitmelerin kavgasını ertelerdik
Tükenmiş bir ömrün kirli caddelerini adımlardır er şafaklarda
Masal coşkularımızın tılsımlarını çözerdik, ansız yağmurlarda
Dokunuşlarımız doru sevinçlerimizi kucaklar iken, gün kısalırdı
İçimizdeki o haylaz çocuklar yine de yoksulluğumuzu bölüşürdü

Bilesin ki sevdam! Sensizlik düşünüşlerini bile ihanet sayar iken
Ben sana döndükçe âşık yüzümü, yalnızca kendim oluyor isem
Beni yaşatan, sabıkalı duruşlarıma beni kendimden uzaklara atan
Tekil yalnızlığımı ve içimdeki kırık yanılsamaları katmanlara bölen
Yüreğimdeki sel, literatürümdeki nurla yalnız sana yürüyeceğim ben