Varlığın Bir Dert Yokluğun İşkence

Yokluğunu fırsat bildim
Yüreğimde seni sorguladım
Varlığın bir dert yokluğun işkence
Alışamıyorum sensizliğe
Gözlerine bakıp seni seviyorum demeyi özledim
Yanımdayken nefesim oluyorsun
Yokluğunda nefes alamıyorum
O kadar alışmışım ki sana
Ezberimdeki şiir gibi şarkı gibi dilimden düşmüyorsun…

Ne istediğini mutluluğunu mutsuzluğunu huzurunu huzursuzluğunu
Her halinden her tavrından anlayan ben
Sen yanımdayken veremediklerim derdim
Yokluğunda çektiğim hasretin işkencem oluyor
Kelimeler dilimde kördüğüm
Gözyaşlarım yüreğime dökülen benzin olup
Hasretinle ruhumu kavuruyor
Duygular tezatlar içinde isyan ederken
Beynimde düşünceler çarpışıyor
Neredesin kiminlesin ne yapıyorsun
Aç mısın tok musun
Hasta mısın iyi misin
Sende beni özleyip
Beni düşünüp beni seviyor musun
Birbirimize Hor görüp söylemediğimiz duygularımız için
Sende kahrolup üzülüyor musun
Dedim ya varlığın bir dert yokluğun işkence…

Duvarlarımı süsleyen hayalinle
Evimin her köşesine sinmiş kokunla
Zihnimde canlanan hatıralarınla
Hele ki geleceğin sensiz olacağını anladıkça
Yüreğimin yettiğince var gücümle haykırıyorum
Seni seviyorum ne olur dön gel
Seni özlüyorum dön gel
Alışamadım ve alışamıyorum sensizliğe dön gel
Bu kadar inletme beni
Gel işte be ne olursun dön gel…

19 Mart 2016
03: 20