Ne yere ne göğe sığmadı bu duygumuz
Fırtına estirirdi ruhumuz yeryüzünde
Mutluluk ve sevgiyle sarınan umudumuz
Çağlayan şelaleydi kalbimizin gözünde
***
Dağları eriterek indirirken denize
Dolu dizgin gidenler derdi ki gelsenize
Yükselen umutlarla kan düşerken benize
Dumanlar yükselirdi sönük olan közünde
***
Belleklere yer etti günün bitimsizliği
Silindi birer birer dünün sevimsizliği
Gelecek yarınların kalmaz geçimsizliği
Dimağlar filizlendi artık özün özünde
***
Cana can katıyordu yaşamın özgürlüğü
Perde perde geçerdi o gözlerin körlüğü
Tanımazdı kimseler ne monşer ne sörlüğü
Duyulan güvenceydi kişilerin sözünde
***
Ruhi ideleriyle yağmur olup yağardı
Ufku genişledikçe kötülüğü boğardı
Hasetliği bilmeyip iyiliği sağardı
İnsanlığın adını yazıyor gökyüzün de
20.08.2014/OLTU
Kayıt Tarihi : 26.11.2014 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!