Varlığımın Çilesi Şiiri - Hasan Ulusoy

Sığmadığım aynaya işte dünya dediler
Ellediğim ayaz cam benden beni kaçırır
Fırtınalar ruhumda ne uslanır ne diner
Değdiğini sürükler uzaklara göçürür
Gözlerimde yıkılan bir gümrah ocak söner

Ağlamanın şanını ruhumdaki şamdanın
Işığında seyreden eşkıyalar uslanır
Bu çıktığım yokuşun inişine dönmenin
Çığlığında kahrolan hayallerim beslenir
Rüzgârlar azabını çeker esip dinmenin

Ya vahşice ayrılık parçalıyor ruhumu
Ya el ucu tutunup vuslata kalıyorum
Yüreğinde gizlenen o yüce peri bu mu?
Görmediğim gözlerde gönlüm oyalıyorum
Esrarın sana vermiş cümle cihan, doğru mu?

Ayrılık denen dünya vuslata gömülüyor
Ben yokluk âleminin en sevimsiz kölesi
Arsızlaşan simalar gülerken dökülüyor
Bilmiyor ki yeni başlar var olmanın çilesi
Köklerimden başlayan sularım çekiliyor

Hasan Ulusoy