Varlığımı öldürdüm. Şiiri - Baran Tatlı

Sen gittikten sonra...
Yokluğun İbrahim'in ateşi,İsa'nın çarmıhı,
Yusuf'un kuyusu oldu bana...
Bir sancı gibi göğsüme çöktü yaşam.
Yüzüme firar oldu gözlerim.
Boş verdim hayatı
Toparlayamadım saçımı sakalımı
Toplayamadım masanın üzerinde
küf tutmuş bedenimi
Aklımı kemiren o kanatan, o acıtan,
Bıçaktan da Keskin bekleyişlere direndim.
Zihnimi bitirdim.
Sen gittikten sonra...
Yokluğunun tiryakisi avaresi oldum.
Soğuk ve Karanlık gecelerin
Kaldırımlarına misafir oldum.
Bir geceden öteki geceye
Bir ayazdan öteki ayaza
Savruldum durdum.
Benliğimi yitirdim.
Sen gittikten sonra...
Yutkunamadığım ne varsa hepsini
içime attım.
İçim kıyamet içim cehennem
içim katliamdı...
Hep Sol yanımdan vuruldu canım.
Deniz gibi taştım göğsümden,
Parmak uçlarımdan çıktı nefesim.
Sen gittikten sonra...
Yokluğunun kurbanı oldum.
Varlığımı öldürdüm.
Biçilmiş kefeni mi örtündüm.