Varlığım kayar benden Şiiri - Oktay Çekal

Varlığım kayar benden…

Bir dolunay gecesinde, susmuş yüreğim.
Duygularım tutuklu, san ki hapis gözlerimde,
Bakışlarım anlamsız ve yorgun umutlarım.
Aşkımla suladığım gönül bahçemin, gülleri solgun…

Yakıyor geceyi yüreğimde, çaresizliğin çırpınışı.
Kızıl yangınlar sokuluyor vurgun ruhuma, kana çalan,
San ki; dökülüyorum tenimden, bir küf gibi akarak…
Ömrüm varlığıma kırgın, canım ömrümde suskun.

Hayat varlığıma bir yokuş, gökyüzüne tırmanamam.
Gülen gözlerimden bir eser yok ki; hüzün sarar her yanımı.
Yüreğimde ördüğüm sevgi hırkasını, giyemem üşüsem de.
Bakışlarıma gömerim sevgimi, saklanır gözlerinde.

Karanlığın sokaklarında yürür, tenimdeki hayat.
Ruhumla dertleşir, kimse görmez bizi.
Yıldızlar bile mana veremez, varlığım kayar benden.
Bazen tenimde gölge, bazen de kaybolurum ruhumda.

Oktay ÇEKAL
29.07.2015-23.57