Şu an evdeyim. Dört duvar arasında hayatım hakkında bir taslak oluşturmaya çalışıyor gibiyim.
Varlığımı, kendim açısından başıboş olarak görüyorum.
Sanki bu hayatı kendim için değil de başka insanların hayatları için yaşıyormuşum gibi.
Saat 03.45 seher vakti de denilebilir
Bütün özlemlerin,hüznün
Ve kederin birikmişliğini hissediyorum içimde.
Saat 06.00 yavaş yavaş güneş her yeri doldurur gibi oldu.
Beyaz yakalı köleler putlarına gitmek için uykularından, ailesinden, evinden ayrılıyorlar.
Benim de onlardan bir farkım yok aslında.
Onlar da hayatlarını başkalarını için yaşamıyor mu? Yıllar önce Kafka zaten başkaları için yaşadığımızı yazmıştı.
Gariptir ki bunları sadece gece vaktinde yahut yalnız kaldığımda çokça düşünüyorum çünkü; önümüzde düşünmemizi engelleyen o kadar şey var ki!
Kendi iç yalnızlığımızla yüzleşince daha çok düşünüyor insan bu hayattaki yerini.
Kayıt Tarihi : 26.5.2018 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!