Neden seni sevip duruyorum?
Seni neden özlüyorum özleyebildiğim kadar?
Neden seni arayıp duruyorum pencerelerde, kapılarda?
Tozlu-tozaklı yollarda,
Papatyalar ve mor salkımlar içinde?
Neden seni görmek istiyorum yıldız çiçeklerinde
Ve gökkuşağının renklerinde,
Çektirdiğin bunca çileye rağmen?
Sana sorup durduğuma bakma,
Bana sorsalar; ben bile
Bilemem.
Çilelerim nasırlaştı,
Kabuklar bağladı yüreğim,
Gönlüm tövbekarlar olmak istedi sevdana,
İnan ki; ben bırakmadım.
Canım isyanlar etti azaplarına,
İnanmadım.
Zerrelerime ayrılır oldum işkencende,
Bölük bölük ayrıldım, saf saf, tabur tabur ayrıldım,
Asla senden koparamadım zerrelerimi,
Yine çarmıhlara gerebilesin diye
Bedenimi.
Ger bedenimi çarmıhlara bildiğince…
Çak çivilerini alnıma, avuçlarıma İsa gibi…
Bırak aklanlar içinde bir kavurucu güneş altına…
Nasıl olsa vakfedip gitmişim varlığımı
Sana.
(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 73-74/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 28.4.2005 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!