Varlığım Şiiri - Serhan Kansu

Önce soğuttular havayı üşüyeyim diye
sonra kararttılar ışığı görmeyeyim diye...
Üstünde yürüyünce yandı ayaklarım,
ısınmak isterken güneşe basmışım.

Tüm uzaya hükmederken
sanki uyanmışım gün gibi rüyadan.
Baş köşedeki sahipsiz tekme
düşürmüş beni hükümsüz dünyadan.

Ah aklımda koşturan cisimsiz aylaklarım
adaletsiz katlim, muhatapsız aşklarım...
Affedin beni bugün sarhoşum,
ya biraz su içerim ya kendime karakter yazarım.

Ne dersen de küfrü kıyamet koca ağaç,
ister dalından meyveni toplar
ister alıngan ibadetini tadarım.
Zaten olduğum kadar ben, uzlaşımız kadar varlığım.