insan ne zaman alışır hayata
baba?
yağmurun değdiği her yerdi yüzün
seni sordum da irkildi toprak
ölümü bildim, büyüdüm
çocukluğum mevsimsiz bir leylak
bir yelkovan gidişi
bir akrep
yürüyüşü
ötesi iyilik, güzellik...alıştığımız
bir yarayı sarıp sarmalamak
gecikmiş sözlerin ağırlığı heybemde
bir karanfil, solgun, öyle
kedere bulanarak
nasıl dökülürse
döküldü toprağına sözlerim de
söküp nallarını atların
koşturmak gibi karanlığın evine
öldün. yokluğunda
varlığı bildim
insan nasıl alışır içindeki cam kırıklarına
baba?
Kayıt Tarihi : 28.1.2007 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DİŞLERİNİ SIKAN HERKES
İÇİNDEKİ DERTLERE KARŞI
KOYABİLİR.
ONA DA SABIR DEMİR.
Tebrikler efendim.
Şimdilerde çocuklar babasız, analar oğulsuz kalıyor...Acı elbet bir gün azalır azalmasına da, dediğin gibi içinde kalır cam kırıkları..
Kutladım güne düşen şiiri. Saygımla.
topraga sormus toprak irkilmis
toprak nicelerini almis irkilmemis ancak
sayirimizin babasini alinca
kendisine sorulan..
yoneltilen bir soru uzerine
toprak irkilerek yanit vermis
kendisine ve turk siirine ve turk okuruna bas sagligi diliyoruz..
icler acisi bir durumdayiz..
safak sezerden komedyen diye soz edilen bir ulkede
cigdem sezerden sayire..
iki oda bir salon yapidan dayire diye soz etmek durumundayiz..
ya devlet bu soruna el atsin
siir isi ozel sektorden cikarilip
devlet tekeline alinsin
devlet sanatcisi sayir yazarlar yetistirilsin
yahut siiri edebiyati gomelim topraga
toprak bir daha irkilsin
siir gibi adammisti rahmetli
gani rahmet dilerim
siir gibi sayiremiz yasiyorsada gani rahmet acil sifa
oldu isede rahmet dilerim saygilar
ne gunlere kaldik yahu
TÜM YORUMLAR (6)