Varlığa Adım Adım Şiiri - Eymen Erdem Akça

Sökün ruhlarınızın emelini, hârını
Öncülerin her yeri bastığı akşamlarda
Düşünün bir öteyi öte ardı yârını
Eksilen hüzünlerin tamlandığı gamlarda

Yorgun süvarilerin atını bağladığı
Ürkek, nazlı ceylanın kaçtığı yarım anlar
Sabahın seherinde kalplerin dağladığı
Kör olası, bitmeyen o karalı zamanlar

Sancı, neşe ve hüzün ruh kilimim deseni
Aştığım âfâkımın kapıları açıktır
Bir bulsam bu son sabah yollarımı keseni
Sonsuzluğa âşıklar belaya bulaşıktır

Evrenin dalgaları art arda kesilmeden
Sevda çağlayanına rahmet yetiştiriyor
Bir bülbül gül dibinde baygın halin bilmeden
Sessizliği aşkıyla hârda bitiştiriyor

Ruhum nefes alıyor sevda nehrine dalıp
Kulların hücumundan sığınıp Yaradan’a
Nefsin sefil arzusu beni kedere salıp
Daha bir yaklaştırır beni alan cânâna

Fedâdır kara canım avucunda Sevgilim
Yed-i aşk-ı beyzanla durultup arıt beni
Kavuşayım ömrümün son ucunda Sevgilim
O ezelî hüsnünün lem’ası yakar teni

Ağlarım hasretinle, hicrinin temâsıyla
Gamnâk çehrem asılır darağacı sokakta
Kahverengi bir duman yükselir hevâsıyla
Ayrılık acısının titreşimi kavakta

Bahçemizde büyüyor erguvanlar, manolya
Öyle derbeder günler geçip gider sükûtta
Sanki haşir meydanı bahar faslında hülya
Şimşek çakar art arda gözyaşımdan bulutta

Ruhumun nefesini saldım rüzgar seline
Vahdetin kevserine dalsın ruh niyetine
Dağıttım ufukları sarsan fikir yeline
Kesret tabakâtının katlinin diyetine

Çimenzâr-i cinândır nevbahar-ı cenânım
Vasl-ı yarla semâzen meczubâne etvarla
Ey sükut-u ezelî senle dolsam her ân’ım
Varlık, varlık olurdu o dem Sermedî Var’la