Varla Yok Arası Umut Şiiri - Musa Takçı

Bir milat gibi düştü zamana
İklimlerin tenha kalabalığı
Gözlerim
Altındaki derin çizgilerle buluştu
Ve ben oldum
İlk terk eden illet yalnızlığı

/Bir şeyler oldu birden
Hayasızca sardı kızıl gölgelerin ateşi dünü
Unutuldu sabah mahmurluğuyla güneş
Ve yokluk
Tanıdık geldi her an ölünen bir varlığa/

Gözlerim
Yediremedi gaddar darbeleri sebepsiz
Aykırıydı zaten
Öğrendiğim tüm kurallara düşüşüm
Ve sahte bir tebessümle yaralandı
Zuladaki varla yok arası umudum