Temeldeki inanç
Kim bilir; diye.
Söz sırası yok!
Karışan alır; içindekini
Yerli yerine...
Kafasından edindiği
Susacak anladığıyla,
Belki köşesinden...
Yeni tartan
Mantık eleştirisiyle...
Sadece dokunduğuyla
Uğraşıp durmayan...
Vaktip çok olan.
Kayıt Tarihi : 25.7.2012 04:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!