Aydan sabahlarda kör aynalar
Sırından sızıyor yorgun damarlar
Şafak çözen sızıntılar gamsız
Azım çokum, “bir” derler ki
“Ben” varım...
Kurander içinden töz kadar
Çıkamıyor kökünden sonundan
Vurulup savrulduğu duvarlarda konaklayan
Esintilerle kendini göçebe sanan
Bir odanın tozuyum
O kadar
Ağısı kendine düş içinde gam
Yerküre teninde zerre, yel adı sam
Eğin zorda, biliyor er vuslat dayan
Varış yerinde tuttunacağız
Azız çokuz, “bir” derler ki
“Biz” varız...
04.12.05
Yasemin SezerKayıt Tarihi : 4.12.2005 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!