Uğramış düşüncenin, mazgal arkasına.
Sesleniyor ön tarafdakilere, görmüyor musunuz diye. Varılıyor mu farkına? Çalıyor mu trenin sireni?
Çıkıyor mu duman? Kusuyor halk tüm öfkesini.
İzleniyor olanlar mazgal arkasından, körelmiyor bıçak miras davasından. Yatıyor vücutlar teneşir taşına, ağlıyor insanlar. Bir parça variyet için.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta