Uğramış düşüncenin, mazgal arkasına.
Sesleniyor ön tarafdakilere, görmüyor musunuz diye. Varılıyor mu farkına? Çalıyor mu trenin sireni?
Çıkıyor mu duman? Kusuyor halk tüm öfkesini.
İzleniyor olanlar mazgal arkasından, körelmiyor bıçak miras davasından. Yatıyor vücutlar teneşir taşına, ağlıyor insanlar. Bir parça variyet için.
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta