-Yağmurun özlem özüyüm.Buhurlarımın mümessil sensin.Damlalarımı senin yüreğinde esinledi yağmur. Yalnızlığın nadaslarında seni bekledim damla damla yüreğimin çeperini aşarak diplerde kaldığım Yusufluğumu ıslatmanı.
S’özlerim bulut olur kaplar hislerimi.Yar’yüzünde güleç anlara karışır, uçuşurum esen cümleler gibi. Demlerim düşer yüklemine. Öznem ıslanır, sarılışın, bakışın, dokunuşun kurutur.
-Dil bilgisini iyi biliyor dilim. Sen dilime dolanmaya , sen gönlümü oyalamaya bak. Ben seni sararım sözcüklerimle, ben hislerimle kaplarım yar’yüzünü…
-Esintiyi özledim, rüzgarını içinde biriktirme. Bir arzu halim var haline.
Bu halini çekimlemek istiyorum.Seni belirtim onca güzelin gözleri arasında.Yeşildi gözlerin, maviydi sözlerin, aşktı ömrün. Sana yöneldim, sende kaldım, halim bu kadarını anladı.İsmin “den”
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman