Vâris.. Şiiri - Hüseyin Demircan

deveden in izbe siyah eve sin
şiire karşı az varsa hevesin
tenha sessiz ortam şairi sever
gelip ilham verir nezih ev esin

hava limanı ve türlü saha sat
çatlıyor bu yolda hem nice has at
sen ithal mallara bağlayıp beli
kendi ürününü etmedin hasat

satıp toprağından yaklaşık kırk ar
kriz vakti fert saç sakalı kırkar
zemheri ayları bembeyaz olur
gelinlik giymişçe kaplanıp kır kar

bir kış günü buzda ayağı kayıp
dostun hayatını etmesin kayıp
yanlış anlaşılır diye bırakma
bilakis dost eli tutmamak ayıp

yersin armut elma bazı ham ama
sakın gitmemezlik etme hamama
çocuk ağlamayıp yeter ki sussun
ha ana sütünü içti ha mama

memlekette mebbus usta bakanlar
kendine hep börek pasta bakanlar
sen aydın sanıyor çanak diyorsun
herif sahan kase tas tabak anlar

anarak maziyi mutlak avunun
benzemez bir ayva nara kavunun
çakmağın yok ise ateş yakarak
ekmek olmasını sağlar kav unun

'un zam görüp arttı yakıt sarfiyat'
deme sen sat ekmek düşür kır fiyat
ucuza mal edip unun içine
kat nohut arpa ko mısır fiy at

yatıp ense yapıp sakın uyuma
dikkat et topluma ayak uyuma
sürüye katılan koyun gibi ol
kim görür şu senden iyi huy uma

yum gozünü seyret tekrarı var ise
şart neşter damarda şimdi varise
o nasıl muhterem muris acaba
zırnık bırakmıyor ölse vâris'e..